Główna treść strony
Prusko - austriacka agresja
W wyniku trzeciego rozbioru Polski w 1795 roku region został podzielony między Prusy i Austrię. Linia podziału przebiegała w pobliżu Warszawy. Marki, Zielonka i Ząbki znalazły się w zaborze pruskim a pozostałe tereny z Radzyminem, Kobyłką i Wołominem w zaborze austriackim. Komory celne austriackie umieszczono w Kobyłce, Wólce Radzymińskiej i Kuligowie. Tereny należące do zaboru austriackiego weszły w skład nowego powiatu stanisławowskiego, należącego do cyrkułu (województwa) siedleckiego. Stanowił on część tak zwanej Nowej Galicji. Prusacy natomiast z pogranicznych ziem Mazowsza utworzyli tak zwane Prusy Nowowschodnie. Część z nich stanowił dystrykt warszawski, obejmujący między innymi miejscowości wchodzące w skład zaboru pruskiego.
Po klęsce Prus w wojnie z Napoleonem ziemie zaboru pruskiego na Mazowszu znalazły się w Księstwie Warszawskim. Weszły one w skład departamentu warszawskiego. Taka sytuacja trwała do zwycięskiej wojny z Austrią w 1809 roku. W wojnie tej dużą rolę odegrała bitwa pod Radzyminem. Po nierozstrzygniętej bitwie pod Raszynem Polacy opuścili Warszawę, oddając ją w ręce Austriaków, ale po przeprawie przez Wisłę podjęli znów działania wojskowe przeciw wojskom austriackim na kierunku radzymińskim. W nocy z 25 na 26 kwietnia 1809 roku grupa wojsk gen. Jana Henryka Dąbrowskiego zaatakowała Radzymin, gdzie stacjonowały 2 bataliony piechoty austriackiej złożone z Wołochów i 2 szwadrony huzarów. Na miasto uderzył przedni oddział dowodzony przez pułkownika Jana Sierawskiego. Po ciężkiej kilkugodzinnej walce Radzymin został zdobyty. Zwycięska bitwa o Radzymin zapoczątkowała pomyślną dla Polaków ofensywę na prawym brzegu Wisły, a w dalszej konsekwencji udaną batalię wojsk Księstwa Warszawskiego dowodzonych przez księcia Józefa Poniatowskiego, która doprowadziła do przyłączenia do Księstwa ziem trzeciego zaboru austriackiego.
Po zwycięskiej wojnie cała tak zwana Nowa Galicja włączona została w skład Księstwa Warszawskiego. Departament warszawski poszerzony został do Liwca i objął cały nasz region, należący od tego czasu do powiatu stanisławowskiego. Taki podział utrzymał się również po upadku Napoleona i likwidacji Księstwa Warszawskiego.
W roku 1812 przez teren powiatu przechodziła część wojsk francuskich w wielkiej wyprawie na Moskwę. Pamiątką tego są funkcjonujące do dziś nazwy związane z tym wydarzeniem: „trakt napoleoński” – szeroki gościniec przebiegający częściowo przez teren obecnego powiatu, „dołek napoleoński” koło Radzymina, oraz stare domy, w których rzekomo miał zatrzymywać się Napoleon w czasie wyprawy na Moskwę.
Po utworzeniu w 1815 roku Królestwa Polskiego powiat stanisławowski znalazł się w województwie mazowieckim, obejmującym południową część Mazowsza do Bugu i zakola Wisły pod Modlinem. Marki i Ząbki weszły w skład powiatu warszawskiego tego województwa.
Po klęsce Prus w wojnie z Napoleonem ziemie zaboru pruskiego na Mazowszu znalazły się w Księstwie Warszawskim. Weszły one w skład departamentu warszawskiego. Taka sytuacja trwała do zwycięskiej wojny z Austrią w 1809 roku. W wojnie tej dużą rolę odegrała bitwa pod Radzyminem. Po nierozstrzygniętej bitwie pod Raszynem Polacy opuścili Warszawę, oddając ją w ręce Austriaków, ale po przeprawie przez Wisłę podjęli znów działania wojskowe przeciw wojskom austriackim na kierunku radzymińskim. W nocy z 25 na 26 kwietnia 1809 roku grupa wojsk gen. Jana Henryka Dąbrowskiego zaatakowała Radzymin, gdzie stacjonowały 2 bataliony piechoty austriackiej złożone z Wołochów i 2 szwadrony huzarów. Na miasto uderzył przedni oddział dowodzony przez pułkownika Jana Sierawskiego. Po ciężkiej kilkugodzinnej walce Radzymin został zdobyty. Zwycięska bitwa o Radzymin zapoczątkowała pomyślną dla Polaków ofensywę na prawym brzegu Wisły, a w dalszej konsekwencji udaną batalię wojsk Księstwa Warszawskiego dowodzonych przez księcia Józefa Poniatowskiego, która doprowadziła do przyłączenia do Księstwa ziem trzeciego zaboru austriackiego.
Po zwycięskiej wojnie cała tak zwana Nowa Galicja włączona została w skład Księstwa Warszawskiego. Departament warszawski poszerzony został do Liwca i objął cały nasz region, należący od tego czasu do powiatu stanisławowskiego. Taki podział utrzymał się również po upadku Napoleona i likwidacji Księstwa Warszawskiego.
W roku 1812 przez teren powiatu przechodziła część wojsk francuskich w wielkiej wyprawie na Moskwę. Pamiątką tego są funkcjonujące do dziś nazwy związane z tym wydarzeniem: „trakt napoleoński” – szeroki gościniec przebiegający częściowo przez teren obecnego powiatu, „dołek napoleoński” koło Radzymina, oraz stare domy, w których rzekomo miał zatrzymywać się Napoleon w czasie wyprawy na Moskwę.
Po utworzeniu w 1815 roku Królestwa Polskiego powiat stanisławowski znalazł się w województwie mazowieckim, obejmującym południową część Mazowsza do Bugu i zakola Wisły pod Modlinem. Marki i Ząbki weszły w skład powiatu warszawskiego tego województwa.
