Główna treść strony
Mój pamiętnik 1939-1945
Autor: Wacława Drymel
Autorką tej przejmującej relacji o losach mieszkańców Zielonki jest Wacława Drymel, która w 1939 roku, jako czternastoletnia dziewczyna, rozpoczęła pisanie pamiętnika. Dziś, po blisko 70 latach, pamiętnik jest niezwykłym świadectwem o życiu mieszkańców Zielonki w trudnych czasach wojny i okupacji, relacjach społecznych, codziennych tragediach i niecodziennych radościach, które pozwalały mieć nadzieję.
Wacława Drymel urodziła się i całe swoje życie spędziła w Zielonce. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej imienia Ignacego Mościckiego w Zielonce przy ulicy Staszica, którą ukończyła z dyplomem w 1939 r. W tym też roku zdała egzamin do szkoły średniej im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Naukę miała rozpocząć od 1 września 1939r. Wybuch wojny uniemożliwił kontynuację nauki w tej szkole - napisano we wstępie do książki.
Pamiętnik jest powiernikiem jej odczuć, myśli, zmartwień, troski i przeżyć z okresu okupacji hitlerowskiej oraz wypędzenia przez Niemców mieszkańców Zielonki, w tym jej najbliższej rodziny. Wyraża w nim głęboką nieokreśloną tęsknotę za rodzinnym domem, za ukochaną wolnością i radością życia. Pani Wacława Drymel (z domu Osińska) zmarła 2 kwietnia 2005 roku.
Autorką tej przejmującej relacji o losach mieszkańców Zielonki jest Wacława Drymel, która w 1939 roku, jako czternastoletnia dziewczyna, rozpoczęła pisanie pamiętnika. Dziś, po blisko 70 latach, pamiętnik jest niezwykłym świadectwem o życiu mieszkańców Zielonki w trudnych czasach wojny i okupacji, relacjach społecznych, codziennych tragediach i niecodziennych radościach, które pozwalały mieć nadzieję.
Wacława Drymel urodziła się i całe swoje życie spędziła w Zielonce. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej imienia Ignacego Mościckiego w Zielonce przy ulicy Staszica, którą ukończyła z dyplomem w 1939 r. W tym też roku zdała egzamin do szkoły średniej im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Naukę miała rozpocząć od 1 września 1939r. Wybuch wojny uniemożliwił kontynuację nauki w tej szkole - napisano we wstępie do książki.
Pamiętnik jest powiernikiem jej odczuć, myśli, zmartwień, troski i przeżyć z okresu okupacji hitlerowskiej oraz wypędzenia przez Niemców mieszkańców Zielonki, w tym jej najbliższej rodziny. Wyraża w nim głęboką nieokreśloną tęsknotę za rodzinnym domem, za ukochaną wolnością i radością życia. Pani Wacława Drymel (z domu Osińska) zmarła 2 kwietnia 2005 roku.
